می دانید...ما شرقی های غمگینی هستیم
عادت کرده ایم به حیرانی و سرگردانی آرزوها و امیدهامان وسط خاور میانه ی زخمی
عادت کرده ایم به بیشمار غم های پنهان پشت لبخندهای پیدا
عادت کرده ایم به هق هق کودک افغان برای تکه ای کاغذ که نشان از هویتش داشته باشد
عادت کرده ایم به ضجه های کودک یمنی بالای جنازه ی پدر
عادت کرده ایم به نگاه مبهوت کودک سوری بعد از بمباران شهرش
هوم... ما شرقی های غمگینی هستیم که عادت کرده ایم به مساحت وسیع درد
اما انتظار عادت قشنگی نیست ...و ما از پس سالها انتظار موروثی... عادت نکرده ایم به نیامدنتان...
لطفا بیایید
و
لبخندهای عمیق ما را از خیابان های این دنیا پس بگیرید.