نیمه شب از خواب بیدار شده بود، زل زده بود به تنها چراغ خیابون که از پنجره ی اتاقش معلوم بود و قبل از اینکه دوباره خوابش ببره بارها و بارها این جمله از ذهنش رد شده بود ...محکم بغلم کن.
پ.ن: سپردن جان به جانان...