از نوشتن مطلب قبلی پشیمون شدم و ترجیح دادم به صورت چرک نویس باقی بمونه، بار منفیش برای خودم زیاد بود.
تصمیم دارم به صورت مستمر کروکی بزنم و زمان مطالعم رو بیشتر کنم، کتابی که الان میخونم جز از کل هست، گرچه بعضی قسمتاش به شدت واقعیت زندگی رو توی صورتم میزنه و دردناکه، ولی به هر حال باید تمومش کنم. کم کم میرم سراغ ما بقی کتاب های نصف و نیمه.
باید هر چه زودتر ازین مرحله زندگیم گذر کنم، بیش ازین موندن، ارزشش رو نداره و تنها حسرتم رو اضافه می کنه.
پ.ن: بگذار به راه تو باشم...