نفس های آخر نود و شش

بزرگ من...توی این حجم انبوه اندوه...ببین منو، بگیر دستم رو...نذار همه ی امیدی که به تو گره خورده، به ناامیدی برسه. 

حرف زدن با نامهربان ااشتباه محضه...فاطمه فاطمه فاطمه...بفهم.


پ.ن: نود و هفت...به هفت مقدست قسم، مهربان باش با ما

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.