Wash your face girl...

بعد از سه سال...خداحافظی کردم باهاشون...یکی یکی توی آغوش گرفتمشون، بوسیدمشون و آرزوهای خوب بدرقه ی باقی زندگیشون کردم...عجیب بود، خداحافظی غریبانه ای بود...شاید چون آخرین نفر از نسلی بودم که پافشارانه دلش میخواست بهشون کمک کنه، آخرین نفر از نسلی که ایرانی میدونستشون، آخرین نفر از نسلی  که  به جای دل سوزوندن واسشون، سعی کرد تواناییهاشونو ببینه و کمک کنه پرورش بدن استعدادهاشون رو...آخرین نفر از نسلی که به جای تمرکز روی تجاوز و خشمی که توی جامعمون بهشون وارد میشد، روی یادگیری زبانشون تمرکزمی کرد...اما اشتباه میکنم...مطمئنم بازم آدمای خوب و حتی خوبتر سر راهشون قرار میگیره.

قالب وبلاگ رو عوض کردم.... آجر آبی

اولین کروکی که اینجا ثبتش می کنم...حوصله ی ویرایشش  رو ندارم، همون عکسی که مدتها پیش تو گوشی گرفتم، آپلود کردم.

پ.ن: شما حافظ همه ی بچه های دنیایی...و همین بس که همشون رو سپردم به پناه همه ی غریبانگی های این عالم...