مارتینی عزیز...

یک ماه و سه روزه اینجام، حساب بانکی باز کردم، ولی سه باره کارتم میسوزه...عجیبه، نمی‌دونم واقعا من بدشانسم یا اوضاع برای خیلیا همینطوری پیش میره، به جز دو دفعه ی اول که بهم مشکوک شدن که دزدم!دفعه ی سوم عذرخواهی کردن و مشخص شد مقصر اصلی خود بانک هست! حتی همون دو دفعه ی اول!

اکثرا میگن اینجا فقط میشه به حرف آلمانی ها اعتماد کرد و اگه یه آلمانی حرفی بزنه زیر حرفش به هیچ وجه نمیزنه...شانس نداشتم که آلمانی اون یکی دانشگاه استادم بشه! همچنان وضعیت فاندم نامشخصه ولی استادم گفته تا پونزده مارچ صبر کن و نگران نباش به هیچ وجه...

همه توی قرنطینه ان و همه از لحاظ روحی افت پیدا کردن...علاوه بر همه ی نگرانی های که تنهایی اینجا به دوش میکشم و نمیخوام از خانواده کسی متوجهشون بشه...به شدت نگران اونجا هم هستم و کاری از دستم برنمیاد...

پ.ن: حالا برج مارتینی نماد حضور شماست...نگاهش میکنم و نگاهم گره میخوره به آسمونتون...