کمی خواب...

مدتی هست به صورت رسمی خونه ندارم...تا اومدن ویزای مقصد بعدی، مجبورم اینجا بمونم و چون قرارداد خونم رو کنسل کردم، از یکی از دخترای ایرانی اینجا تقاضا کردم میشه برم پیشش یا نه، دختر خوبیه، ولی به هر حال ترجیح میده تنها باشه، برای همین مجبورم صبح تا شب برم بیرون و فقط برای خواب برم خونش، اول تصمیم گرفتم برم آفیس دانشگاه، اینجا دانشگاه ها به طور رسمی باز نشده، باید از روز قبل رزرو کرد تا اجازه بدن بریم، ولی متاسفانه دقیقا کنار آفیس دانشگاهم، دارن ساختمان سازی می کنن، و در عین اینکه کامل لذت میبرم از پروسه ی یادگیری، اما اونقدر سر و صداست که لحظه ای نمیتونم تمرکز کنم و به کارام برسم، در نتیجه دوباره کشون کشون وسایل رو میارم تا تنها کتابخونه عمومی باز شهر، و اونجا از صبح تا شب میشینم مطالعه می کنم و به کارام میرسم...خدا رو شکر روزها اینجا خیلی بلنده و تا ساعت ده و چهل و پنج دقیقه شب میشه نماز ظهرو عصر خوند، برای همین وقتی برمیگردم خونه دوست ایرانی، هم هنوز هوا روشنه و هم میتونم نمازم رو بخونم...

نگران اوضاع سیاسی، اقتصادی و همینطور مریضی مردمم، اما کاری از دستم برنمیاد...امیدوارم خوب باشین و مواظب خودتون و باقی عزیزانتون باشین.

خسته ام....خیلی خیلی خسته ام... اما پر از سپاس و شکرگذاری ام...

از خودتون بگین...سنگین شده حس اینجا...در بازوان و مخاطب همیشگی آبی گرام....هر دو از خودتون بگین....و هرکسی که ناشناس مخاطب اینجاست....

پ.ن: هوای همه ی آدم ها با شما....