شلوغ بود...تولد منشی گروه برگزار شد، ارائه دادم به استادم، با یولیا آشنا شدم که دختر آلمانی ماه گروهه ولی متاسفانه تو یه شهر دیگست و خیلی دیر به دیر میبینمش، مایا که دانشجوی پست داک اینجاست گریه کرد از برخورد نژادپرستانه مردم اینجا، کارولینا اون یکی دختر آلمانی گروهه که مشخصا از من خوشش نمیاد، کانی و انگرید عشقن....و مردم این شهر...عده ای نژادپرست....چه میشه گفت....دیروز غم گرفتم برای سال های پیش رو...الانم غم منو گرفته...و در نهایت باید این سختی‌ها رو تحمل کنم برای هدفم...
نمیدونم چرا مدام برمیگردم به گذشته، به روزایی که وقت دلتنگی به خاک گل پنبه جان سر میزدم، وقتی مامان داشت قرآن میخوند، سرم رو میذاشتم روی پای مامان و به آسمون پیدا و پنهان از لابلای برگای درخت سبز که بالای مزار ریشه دوونده بود، خیره میشدم.
دیشب فیلم ایرانی بنفشه آفریقایی دیدم...دوست داشتم
خوبین؟
پ.ن: قویتر شدم نسبت به گذشته، اما نه خیلی، هنوز هم در بعضی موقعیت ها راحت میشکنم...اونوقت شکسته و غمدیده به دامن تو پناه میارم...مبادا درها رو ببندی به روم...
چو خدا بود پناهت، چه خطر بود ز راهت؟
به فلک رسد کلاهت که سر همه سرانی
چه نکو طریق باشد که خدا رفیق باشد
سفر درشت گردد چو بهشت جاودانی
جلال الدین مولوی
یا
آمدم ای شاه پناهم بده
خط امانی ز گناهم بده
خوبم، مثل همیشه.
با همه سختی هاش، ولی احساس می کنم کم کم دارین حل میشین تو جامعه جدیدی که زندگی می کنین. خوبه. همین خیلی خوبه.
انسان به طرز غم انگیزی عادت میکنه و خو می گیره به شرایط. این خو گرفتن هم غم انگیزه و هم در عین حال نجات بخش.
و اینم خیلی خوبه که بارونتون شروع شده. جای منم خیس بشین.
خوبم مثل همیشه...خوشحالم که حال خوبتون رو ازم دریغ نمیکنین و دوست دارم فکر کنم که این خوب بودن، واقعی ترین حال این روزاتونه...
و شعرها...شعرهایی که بارها با عکس های اینستام همراهیم کردن...ممنونم
سلام فاطمه جان
خیلی خیلی زود این روزا میگذره و دوباره برمیگردی خونه. قوی تر و موفق تر از قبل...
کاش کلمه هایی بلد بودم که باهاشون میشد بغلت کنم از راه دور
مراقب خودت باش و قوی بمون
سلام الهام عزیز...همین حرف ها بی اندازه ارزشمنده برام، ممنونم از محبت آبیت