دیشب با دو تا از بچه های ایرانی شب یلدای مختصری برگزار کردیم، به آرومی گذشت...اینجا وارد لاک داون شده وتعطیلات کریسمس هم به اون اضافه شده...حالا انگار بذر مرگ پاشیدن توی شهر...
یلداتون مبارک...گرچه منتظر فال حافظ بودم، نیستین و خبری نیست ازتون...امیدوارم هر جا که هستین خوب باشین....
الهام عزیز...کنار غم دوستت بمون که میدونم می مونی
پ.ن: نوازشی با نگاه...
خیلی به این بعد موضوع دقت نکرده بودم که زمان برای شناختن و بودن با آدما هم کم داریم.
یعنی راستش اصلا خیلی اهمیتی نمی دادم و شاید هنوزم نمیدم.
اما الان که فکر می کنم می بینم آره، واقعا مهمه.
آدما نقش مهمی تو زندگی آدما دارن، بعضیا هم مهمتر.
آدما نقش مهمی تو زندگی هم دارن...حتما همینطوره
داشتم مرور می کردم.
اولیش 15 اردیبهشت 97 بود.
داره سه سال میشه ها.
واقعا که این قافله عمر عجب می گذرد...
روزی که اولین کامنت رو گذاشتم به کل جای متفاوتی از امروز وایساده بودم تو زندگیم.
و چقدر عجیبه این زمان!
روزی که اولین کامنت رو ازتون خوندم، همه چیز یه شکل متفاوتی داشت، الان هم همه چیز شکل غریبی داره، سه سال بعد هستیم یعنی همچنان تا باز همه چیز شکل غریب و متفاوتی داشته باشه؟
زمان عجیبه، خیلی عجیبه، و شاید برای همین ویژگیش هست که من سخت از آدم های زندگیم میگذرم...مگه چقدر زمان داریم برای شناختن و بودن با آدم های زندگیمون با این سرعتی که روزها سپری میشن...
یلدات یه کمی دیرتر مبارک فاطمه جان
همیشه دلت گرم و خوش باشه و به این بهونه ها خوش تر.
این روزا انقدر حس های مختلف قاطی شدن که تفکیکشون سخت شده... مثل اون وقتا که میرفتیم تو بازارچه مشهد و انقدر عطرهای مختلف و بوی ادویه بود که دیگه هیچ بویی رو تشخیص نمیدادیم... حالا نمیدونم چرا یاد این مثال افتادم!
ممنونم ازت
الهام عزیز یلدا با تاخیر بیشتر بر تو بسیار مبارک، روزهای پیش رو پر از نور و روشنایی...می فهمم، می فهمم...
خوبم
هستم
می خونم
می دونم کار بدی کردم که فال نگرفتم، یادم بود، حوصله ش نبود، برای خودم هم نگرفتم. ببخشید.
سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی
شکایت از که کنم خانگی است غمازم
حافظ
از کلمه ها برداشت دیگه ای میکنم ولی باور میکنم که خوبین، فال سال قبل رو مرور کردم، روزگار به کام